عنوان | شخصیت پردازی |
گونه | گنج واژه - تزاروس |
ب. ب. | شخصيت سازي |
منابع | ادبيات کودکان و نوجوانان و ترويج خواندن، ص ١٩٠- ١٩١؛ شناخت ادبیات کودکان: گونه ها و کاربرد ها، ج ۱، ص ۱۱۰ |
سال انتشار | نوشته شده |
متن کامل | کسانی را که توسط نویسنده خلق می شوند تا عمل داستانی را به سر انجام برسانند شخصیت می نامند. شخصیت در اثر روایتی یا نمایشی، فردی است که کیفیت روانی و اخلاقی او در عمل او و آنچه می گوید و می کند، وجود داشته باشد. خلق چنین شخصیت هایی را که برای خواننده در حوزه داستان یا نمایشنامه و فیلمنامه تقریبا مثل افرادی واقعی جلوه می کنند شخصیت پردازی می خوانند. معمولا داستان ها دارای شخصیت محوری یا شخصیت اصلی هستند و دیگر شخصیت ها در رابطه با او مورد بحث و پرداخت قرار می گیرند. رفتارهای شخصیت محوری و سایر شخصیت ها باید منطبق با روانشناسی رفتار باشد، یعنی توجیه پذیر باشد. شخصیت ها بهتر است مستقیما توسط نویسنده شناسانده نشوند و خواننده از طریق رفتارها و کردارهایشان آن ها را بشناسد. یک داستان باورپذیر و لذتبخش به شخصیتهای محوری نیاز دارد که زنده باشند و در جریان داستان تحول یابند. شخصیتپردازی یکی از موثرترین عوامل ادبی در داستان است. خواه ماجراهای آن به زمان حال برگردد که در آن شخصیتها با رویدادهای واقعی روبهرو هستند و خواه از ادبیات کلاسیک بازنویسی شده باشند. شخصیتها همواره چند سویه هستند، درست مانند انسانهای واقعی. آنها خوب مطلق یا بد مطلق نیستند و در رویارویی با دشواریها و چیره شدن بر آنها دگرگون میشوند.latest Nike Sneakers | Men's Sneakers |
شخصیت پردازی
دسته و برچسب: