پیشینه و خاستگاه «اسب چوبی دالا»
از اشیاء موجود، ۱ شیء پیشینه و خاستگاه «اسب چوبی دالا» دارد.
DalaHorse
اسب دلاکارلیان یا دالا یک اسب چوبی سنتی رنگ شده است که منشاء آن به منطقه سوئدی دالارنا بازمی گردد. در روزگار قدیم اسب دالا عمدتا به عنوان اسباب بازی برای بچه ها مورد استفاده قرار می گرفت، اما در دوران مدرن این اسب به نماد دالارنا و همچنین سوئد تبدیل شده است. چندین نوع مختلف از اسب دالا ساخته شده است که هرکدام با توجه به محل تولید ویژگی های متمایزی دارند. البته یکی از این سبک ها شایع تر و گسترده از انواع دیگر است. این اسب به شکل زیبا و قدرتمندانه ای حکاکی شده و به رنگ قرمز روشن رنگ آمیزی می شود. اسب یراقی به رنگ سفید، زرد، سبز و آبی دارد.
در یک کلبه چوبی در اعماق جنگل درطول شب های طولانی زمستانی در مقابل تلی ازهیزم های شعله ور بود که اولین اسب دالا متولد شد. پدران با ابزاری ساده مثل چاقو برای فرزندان خود از چوب اسباب بازی می تراشیدند. طبیعتا بسیاری از این اسباب بازی ها اسب بودند چرا که اسب ها در آن زمان اهمیت بسیاری داشتند– یک دوست قابل اطمینان و یک کارگر که درماهای سخت زمستان قادر به حمل الوارهای سنگین از جنگل بود و در تابستان به همان اندازه مفید.
هنر کنده کاری و نقاشی اسب های کوچک به سرعت در قرن ۱۹ رونق گرفت. مشکلات اقتصادی در منطقه الهام بخش تولید بیشتر اسب های کوچک گردید و آنها را به کالاهای مهم داد و ستد تبدیل کرد. اگرچه کنده کاری این اسب ها از چوب در ابتدا سرگرمی شبهای طولانی ماه های زمستانی بود اما چندی نگذشت که اسب های دالا در مبادله با کالاهای خانگی مورد استفاده قرار گرفت. از آن پس نقاشی و کنده کاری این اسب ها به اوج شکوفایی خود رسید. خانواده های روستایی برای تامین غذای خانواده خود وابسته به این تولید این اسب ها بودند و مهارت در تولید این اسب ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شد.
حکاکی اسب دالا برای امرارمعاش از روستای برگ کارلاس شروع شده است، هر چند روستاهای نزدیک نیز مراکزی برای تولید این اسب ها بودند. این روستاها مرکز هنر ساخت و تولید وسایل خانه بودند و این احتمال وجود دارد تکه های مازاد چوب در تولید اسب دالا مورد استفاده قرار می گرفت. بسیاری از اسب های اولیه دالا رنگ نمی شدند، اما در آغاز قرن ۱۹ میلادی نقاشی آنها بصورت تک رنگ، سفید یا قرمز، معمول شد. تزیین اسب دالا ریشه در نقاشی وسایل منزل دارد که در طی سالیان متمادی به تکامل رسیده است. با توجه به داستان های محلی، یک نقاش دوره گرد سبک کوربیت که در حال تزئین مزرعه ای بود یکی از این اسب های دالا را مشاهده کرد. هنگامی که یکی از بچه ها از او پرسید که چرا اسب چوبی ات به زیبایی اسب های داخل تزئینات نیست، اون اسب دالا را به همان سبک رنگ کرد. این سنت از آن پس به منظور افزایش بازار اسب دالا به دیگر نقاط نیز گسترش داده شد.
منبع:
برگردان: ویدا محمدی
